BADANIE KLATKI PIERSIOWEJ
Badanie klatki piersiowej rozpoczynamy od dokładnego jej o g 1 ą- dania celem stwierdzenia ewentualnych nieprawidłowości budowy oraz typu oddychania. Przystępując do opukiwania i osłuchiwania pamiętać należy, że noworodki i niemowlęta badamy w pozycji leżącej, a dzieci starsze tak jak dorosłych: w pozycji siedzącej lub stoją- cej. Podczas opukiwania dziecko powinno spokojnie oddychać, natomiast płacz i krzyk dziecka ułatwiają nam osłuchiwanie, gdyż oddechy są wtedy głębsze i wyraźniejsze. Opukiwanie symetryczne klatki piersiowej musi być całkowite i powinno być słabsze niż u dorosłych ze względu na cienkość i dużą sprężystość tkanek. W osłuchiwaniu należy brać pod uwagę, że szmer oddechowy jest bardzo zaostrzony i głośniejszy niż u dorosłego jest on bardziej zbliżony do szmeru nieokreślonego. Powodem tego jest szerokie światło oskrzeli, mała masa tkanki płucnej oraz cienkość i sprężystość powłok, które silniej przewodzą szmer powstający w oskrzelach. U wcześniaków i słabych niemowląt szmer oddechowy może być cichy z powodu słabego i powierzchownego oddechu.
Ruchomość dolnej granicy płuc można ustalić u dzieci starszych, u dzieci mniejszych jest to sprawą trudną i możemy to uczynić jedynie po wydechu (najlepiej podczas płaczu). Dużą pomocą w badaniu klatki piersiowej dziecka jest badanie radiologiczne. Prześwietlenie łub zdjęcie rentgenowskie najlepiej wykonywać w pozycji siedzącej lub stojącej, ponieważ w pozycji leżącej wysokie ułożenie przepony zniekształca nam obraz radiologiczny.
Dodaj komentarz