Czteropostaciowa klasyfikacja obrażeń
Opierając się w pracy na czteropostaciowej klasyfikacji obrażeń nerki podzieliliśmy materiał na cztery grupy. W grupie pierwszej, obejmującej stłuczenie nerki z wewnętrznymi jej pęknięciami (postać I) było 25 przypadków (86,2 proc.) (ryc. 3). W grupie drugiej z pęknięciem ner ki i jej torebki włóknistej oraz kielichów (postać II) były 2 przypadki (6,9 proc.). Ponadto stwierdzono 1 przypadek (3,5 proc.) rozkawałkowania nerki z ogniskami martwicy (postać III) i 1 przypadek pęknięcia nerki i urwania szypuły naczyniowej (postać IV). Wywiad zebrany odnośnie każdego z naszych pacjentów wskazywał na uraz brzucha, a tylko w jednym przypadku na jednoczesne uderzenie okolicy lędźwiowej.
Dzieci przyjęte do kliniki w 27 przypadkach (93,1 proc.) znajdowały się w stanie wstrząsu pourazowego. Ich skóra była blada, chłodna, twarz cierpiąca. Ciśnienie krwi miało niskie wartości, a tętno było szybkie i słabo wyczuwalne. Dzieci te oddychały szybko, płytko, niekiedy nieregularnie. Przyczynę ich ciężkiego stanu nie można było tłumaczyć jedynie uszkodzeniem nerki. U 14 (48,3 proc.) naszych chorych doszło do utraty przytomności na miejscu wypadku, która w 4 przypadkach (13,8 proc.) przedłużyła się na okres obserwacji i leczenia szpitalnego. Ta czwórka chorych, po przyjęciu do kliniki, reagowała tylko na bodźce bólowe. Równolegle lub po wstrząsie urazowym wystąpił wstrząs krwotoczny u 19 chorych (65,5 proc.). Miał on wpływ decydujący na otwarcie jamy brzusznej w 6 na 8 operowanych przypadków.
Dodaj komentarz