LECZENIE HORMONALNE RAKA GRUCZOŁU KROKOWEGO
Rak gruczołu krokowego stanowi 5% wszystkich nowotworów złośliwych u mężczyzn, a częstość występowania tego nowotworu zwiększa się wraz z wiekiem. Pomimo niewątpliwych postępów w leczeniu, śmiertelność z powodu guzów gruczołu krokowego stale się zwiększa. Przyczyny powstawania raka gruczołu krokowego nie są znane, aczkolwiek uważa się, że nowotwór ten powstaje w związku z zaburzeniami równowagi hormonalnej u mężczyzn w starszym wieku, W 1941 r. Huggins udowodnił zależność gruczołu krokowego od hormonów androgenowych.
Rak gruczołu krokowego jest pierwszym nowotworem złośliwym, w którym uzyskano remisję pod wpływem leczenia hormonalnego. Wybór odpowiedniego sposobu leczenia nowotworów gruczołu krokowego zależy od rozległości guza, zróżnicowania komórek, stanu ogólnego i wieku chorego. Pełny zestaw badań chorych na raka gruczołu krokowego powinien zawierać oprócz badań podstawowych badania fosfatazy kwaśnej i zasadowej, izoenzymu fosfatazy kwaśnej, próby wątrobowe, a także stężenie testosteronu, prolaktyny, folitropiny i lutropiny w surowicy krwi, oznaczane metodą radioimmunologiczną, jak również ultrasonografię gruczołu krokowego i scyntygrafię kośćca. Dysponując powyższymi danymi należy przystąpić do leczenia chorych na raka gruczołu krokowego w nadziei na prawidłowy przebieg postępowania terapeutycznego, mając do wyboru leczenia operacyjne radykalne i paliatywne oraz zachowawcze: hormonalne, za pomocą energii promienistej, chemioterapię lub połączenie tych metod razem.
Terapia hormonalna raka gruczołu krokowego wymaga pewnych wiadomości z endokrynologii, bez których trudne byłoby zrozumienie zaburzeń równowagi hormonalnej zachodzących w organizmie dojrzałego mężczyzny, jak również skutków tych zaburzeń oraz sposobów zapobiegania im. Hormony męskie z reguły pobudzają wzrost raka gruczołu krokowego, a harmony żeńskie hamują to działanie i wywołują zmiany zanikowe w gruczole krokowym.
Dodaj komentarz