Zapalenie odoskrzelowe płuc
Osłuchowo poza rozsianymi rzężeniami grubobańkowymi stwierdza się rzężenia średnio- i drobnobańkowe. Opukowo na ogół z początku nie stwierdza się zmian, dopiero później w obrazie rozwiniętym w pełni daje się uchwycić przytłumienie odgłosu opukowego (szczególnie w zapaleniu płuc odoskrzelowym zlewającym się — bronchopneumonia coniluens). Radiologicznie małe zmiany są trudno uchwytne, większe mogą dawać mniejsze lub większe zaciemnienia w odpowiednim polu płucnym.
Zapalenie odoskrzelowe płuc u wcześniaków i u niemowląt dystroficznych może mieć przebieg nieco inny. Kliniczne objawy są u tych chorych słabo zaznaczone, mimo radiologicznego potwierdzenia rozpoznania. Schorzenie u tych dzieci jest poważne, przy czym może się rozwinąć pełny obraz stanu toksycznego. Często dołącza się powikłanie pod postacią zapalenia ucha środkowego lub jamy sutkowej, ropni płuc oraz ropni opłucnej.
U dzieci tych w pierwszym okresie życia występuje szczególna postać: zapalenie płuc śródmiąższowe (pneumonia interstitialis). Objawy kliniczne są niezbyt charakterystyczne, tak że dość trudno o dokładne ustalenie rozpoznania. Ciepłota jest miernie podwyższona (od 37,5 do 38,5°). Dziecko jest blade z lekką sinicą, pije niechętnie, wymiotuje, oddech przyspieszony, dziecko porusza skrzydełkami nosa.
W obrazie radiologicznym przeważnie zmian nie stwierdza się, w rzadkich przypadkach występuje lekkie przyciemnienie. W badaniu histopatologicznym stwierdza się nacieczenie wokół oskrzelików, rozedmę śródmiąższową, podopłucną i śródpiersiową.
Dodaj komentarz