ATRAKCYJNOŚĆ
Stan emocji wpływa rozmaicie na zdolność bądź zakres samokontroli zachowania seksualnego w zależności zarówno od cech osobniczych, jak i od rodzaju i Walencji uczuć. Trudno dopatrzeć się etologicznych analogii dla tych zależności, podobnie jak dla zależności związanych z okresem życia, a zwłaszcza ze starością. Inaczej przedstawia się sprawa zależności od nasilenia potrzeby seksualnej i od atrakcyjności (siły) bodźca. Nasilenie potrzeby seksualnej zwiększa aktywność apetencyjną człowieka i ułatwia konsumację w sposób, który przywodzi na myśl reguły działania WMW: w stosunkowo znacznej liczbie przypadków niespecyficzny bodziec zastępczy okazuje się wystarczająco skuteczny do zniesienia blokady ze strony WMW, zaś świadoma kontrola zachowania niejednokrotnie zawodzi. Tak właśnie można wyjaśnić w kategoriach eto- logicznych homoseksualizm środowiskowy, występujący w zamkniętych grupach jednopłciowych, długotrwale pozbawionych kontaktów z płcią przeciwną.
Wpływ wybitnej siły (atrakcyjności) bodźca (obiektu), utrudniający kontrolę zachowania seksualnego, jest wystarczający znany. Cechy decydujące o atrakcyjności nie są oczywiście jednolite ani w aspekcie trans- kulturowym, ani nawet przy porównywaniu poszczególnych jednostek w obrębie jednej kultury. Wydaje się jednak, że w tej różnorodności można dostrzec określone schematy bodźców wzrokowych, spełniających u człowieka rolę bodźców kluczowych, zwłaszcza u mężczyzn jako poddanych słabszej presji kulturowo uwarunkowanych ograniczeń (mammae, pygae). Określone ruchy ciała kobiety (np. kołyszące ruchy bioder) mają, jak można sądzić, również związek ze specyficznością bodźca wyzwalającego. Wydaje się wreszcie, że dość rozpowszechnione, skuteczne działanie strip-tease’u stanowi argument na rzecz występowania u człowieka wrodzonego mechanizmu wyzwalającego zachowanie seksualne oraz jego specyficznych bodźców kluczowych.
Dodaj komentarz