GRUPY UŻYTKOWNIKÓW SUBSTANCJI UZALEŻNIAJĄCYCH
Użytkowników substancji uzależniających można podzielić na: 1) eksperymentujących, 2) okolicznościowych i 3) zależnych.
Użytkownicy eksperymentujący. Z różnych powodów (p. niżej) użytkownicy eksperymentujący próbują, bez zalecenia lekarza, jednej lub więcej substancji uzależniających jednorazowo lub kilkakrotnie, a potem przerywają zażywanie. Takie używanie ma charakter doświadczalny i często kończy się dla osobnika bez żadnych następstw medycznych i społecznych. Nie można jednak zapomnieć, że nawet jednorazowe użycie, szczególnie w przypadku dużej dawki, może spowodować poważne komplikacje medyczne lub społeczne dla jednostki lub jej otoczenia. Ponadto z grupy użytkowników eksperymentujących wywodzą się ci wszyscy, którzy z różnych powodów po pierwszej próbie, sporadycznie, lecz stopniowo coraz to częściej kontynuują używanie i mogą uzależnić się od leku.
Ustawodawstwo wielu krajów wysoko uprzemysłowionych przewiduje stosowanie w sposób nie kontrolowany przez społeczeństwo ani przez lekarzy pewnej liczby biologicznie czynnych substancji w celu samolecze- nia się (leki nie objęte obowiązkiem zapisywania na recepty) oraz zezwala na używanie w celach niemedycznych niektórych substancji (np. alkoholu, tytoniu), których użytkowanie zostało zaakceptowane przez społeczeństwo. Kontrola osiągalności takich substancji zależy przede wszystkim od czynników społeczno-środowiskowych i praw ekonomicznych.
Użytkownicy okolicznościowi. Użytkownicy okolicznościowi przyjmują leki i środki uzależniające w sposób przerywany bez rozwoju zależnoś- ci lekowej. W taki sposób większość osób używa napojów alkoholowych. Użytkownicy okolicznościowi, zależnie od rodzaju używanego leku, częstości używania i drogi stosowania mogą być poważnie zagrożeni rozwojem zależności lekowej.
Dodaj komentarz