Stręczycielstwo
– Zgodnie z art. 174 § 1 kodeksu z 1969 r.:
„Kto nakłania inną osobę do uprawiania nierządu, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”. Artykuł ten dotyczy podżegania do uprawiania prostytucji jako procederu, a nie do jednego lub kilku aktów seksualnych z mężczyzną, nawet w zamian za opłatę. Chodzi więc o podżeganie do wejścia na drogę prostytucji lub do kontynuowania procederu. Jest obojętne, czy sprawca czyni to z chęci zysku (co najczęściej się zdarza), czy z innych przyczyn (np. dla poprawy warunków materialnych rodziny prostytutki . czy jej samej, sprawca może więc powodować się życzliwością do kobiety, którą skłania do prostytucji).
Przepis o karalności podżegania do prostytucji wydaje się nieco paradoksalny. Skoro uprawianie prostytucji nie jest karalne (choć może być uważane za proceder zasługujący na naganę), tym samym nieracjonalne wydaje się karanie tego, kto do tego namawia. W istocie jest
– 33 – Seksuologii! społeczna to przepis zgodny z humanistycznymi hasłami ruchu abolicjonistycz- nego, domagającego się karania nie prostytutek, na ogół dotkniętych przez zły układ warunków życiowych, lecz tych, którzy swoim zachowaniem do uprawiania prostytucji się przyczyniają. Dla karania sprawcy jako stręczyciela jest niezbędne ustalenie, że bez podżegania kobieta nie uprawiałaby prostytucji, że podżeganie było tu warunkiem sine qua non. Kto zachęca słowem prostytutkę, by nadal kontynuowała proceder, co jest zgodne z powziętymi przez nią zamierzeniami, nie będzie odpowiadał jako stręczyciel. .
Dodaj komentarz