Ustrój żeński a proces jajeczkowania
Jajo jest otoczone już wtedy kilkoma warstwami komórek nabłonkowych, które tworzą tzw, wieniec promienisty (corona radia.ta). Na powierzchni komórki jajowej znajduje się osłonka, zwana otoczką przezroczystą (zona pellucida).
Równocześnie i tkanka łączna, otaczająca pęcherzyk pierwotny, zaczyna się różnicować i tworzy dwie warstwy, ułożone dośrodkowo, tj. osłonkę pęcherzyka wewnętrzną (theca Jollicuti interna) i jego osłonkę zewnętrzną (theca folliculi externa) Osłonka wewnętrzna sąsiaduje z warstwą ziarnistą. Osłonkę tę tworzą komórki okrągłe i wielokształtne, z dużą ilością protoplazmy. Zaopatrują ją drobne naczynia krwionośne. Osłonka zewnętrzna pęcherzyka przypomina zwyczajną tkankę łączną. Składa się z niewielkiej ilości komórek wrzecionowatych i z licznych włókien. W osłonce tej mieszczą się naczynia krwionośne, naczynia chłonne i nerwy. wego wpływając zasadniczo na rozwój cech płciowych, rozpoczęcie pokwitania i wykształcenie tych wszystkich znamion cielesnych i psychicznych, jakie spotykamy u dojrzałej kobiety.
Do procesu jajeczkowania ustrój żeński jest przygotowywany stopniowo. Już w życiu płodowym wytwarzają się duże ilości tzw. prajaj (około 400000), które pozostają w stanie spoczynku aż do okresu pokwitania. Mieszczą się one w pęcherzykach pierwotnych, z których część tylko dojrzeje i zmieni się w typowe pęcherzyki Graafa (ryc. 34).
Pęknięcie dojrzałego pęcherzyka Graafa umożliwia wydostanie się komórki jajowej (w stadium owocytu I rzędu) do jamy otrzewnowej i stąd do jajowodu, gdzie już jako owocyt II rzędu może ulec zapłodnieniu (ryc. 35). Jeśli to nastąpi, rozpoczyna się w ustroju proces określany nazwą ciąży, który ma na celu umożliwienie rozwoju i urodzenie płodu.
Dodaj komentarz