Warunek nienaruszania norm społecznych
Warunek nieszkodliwości dla zdrowia jest bardzo istotny, zwłaszcza dla klinicznego ujęcia normy seksualnej, jednakże i tutaj można spotkać pewne sytuacje utrudniające właściwe kwalifikowanie. Ma to miejsce przy ocenie ewentualnego szkodliwego wpływu praktyk seksualnych na funkcje poszczególnych układów narządów (a przede wszystkim układu krążenia), i to zwłaszcza w wieku przedstarczym i starczym. Poza tym trudności mogą się wyłonić przy ocenie wpływu niektórych, długotrwale i z dużą intensywnością stosowanych praktyk seksualnych na rozwój osobowości, a właściwie na jej zubożenie.
Warunek nienaruszania norm społecznych jest bardzo istotny, niemniej w praktyce może nastręczać duże trudności przy ocenie normy lub patologii seksualnej. Przede wszystkim należy podkreślić, że sam fakt, iż pewne zachowania seksualne (i w ogóle społeczne) są potępiane przez moralność, a nawet prawo, nie oznacza jeszcze, że należy je zaliczyć do patologii społecznej, ponieważ w każdym społeczeństwie istnieje pewien margines tolerancji, w ramach którego zachowania te mogą być usprawiedliwione. Zachowania te dopiero wtedy zalicza się do patologii społecznej, gdy są wielokrotne oraz gdy znacznie przekraczają margines społecznej tolerancji. Zbyt jednostronne i rygorystyczne egzekwowanie nienaruszalności norm społecznych mogłoby doprowadzić do błędnego – z punktu widzenia klinicznego – rozpoznawania choroby, w przypadku np. aktu niewierności seksualnej lub małżeńskiej itp., które stanowią przecież naruszenie pewnych norm społecznych (ale nie w stopniu wymagającym ingerencji lekarskiej).
Dodaj komentarz