Badania Kinseya i współpracowników – kontynuacja
Sam Kinsey swoje metody badawcze wTypróbowywał najpierw w entomologii. Kinsey był biologiem i zoologiem metody statystyczne wypracowane przy badaniu życia owadów zastosował do życia seksualnego ludzi. Już sam ten fakt wywoływał wielkie oburzenie i był czymś nowym wobec wszystkich poprzednich zasad badań naukowych. Wywołał przez to duży wstrząs kulturowy, zwłaszcza w obowiązującej dotąd moralności, która akcentowała odrębność, specyficzność i nieporówny- walność seksualności ludzkiej ze zwierzęcą. Zacierając granice między zachowaniem seksualnym ludzi i zwierząt Kinsey zapewne popełnił błąd. Do dzisiaj jeszcze razi jego zimne podejście do życia seksualnego ludzi oraz zastosowana przez niego jednostka miary życia seksualnego, to jest outlet (rozładowanie). Wszystkie rozładowania są dla niego jednakowo ważne i zaliczane jako takie same jednostki, niezależnie od tego czy pochodzą z masturbacji, stosunku z żoną lub przyjaciółką, praktyk homoseksualnych, czy też są efektem zgwałcenia. Jest to apsychologiczne
– 1 aetyczne traktowanie ludzkiej seksualności. Sprowadzenie do wspólnego mianownika zjawisk niejednowartościowych pod względem psychologicznym, socjologicznym i seksuologicznym jest błędem. Z tego powodu Kinsey był słusznie krytykowany. Zarzucano mu, że mierzy tą samą miarą zjawiska nieporównywalne oraz że jednostka tej miary, to jest rozładowanie, powoduje dezinformację, gdyż nie uwzględnia jakościowej strony zachowań seksualnych. Kinsey oderwał swoją analizę od czynników psychicznych. Nie badał tego, co ludźmi kieruje, jakie są motywy postępowania oraz jak ludzie przeżywają i oceniają własne zachowania seksualne. Podobnie jak wielu innych behawiorystów badał tylko to, co da się obiektywnie zaobserwować z zewnątrz, i tylko to, co można obiektywnie stwierdzić: na przykład, że ktoś miał stosunki – i ile ich było, ile miał wytrysków nasienia, ile miał orgazmów itp.
Dodaj komentarz