Dobry Blog Medycyna – Lekarze: Pomoc|Leczenie chorób

Podczas stosowania pindololu Saner [875] obserwował, u 50°/e chorych otrzymujących duże dawki tego leku, nudności, niekiedy wymioty, a nawet biegunkę, a u jednego chorego wystąpiło osłabienie mięśniowe. Autor nie stwierdził pojawienia się klinicznych oznak niewydolności krążenia podczas stosowania tego leku.

Juskowa i Wojtulewicz [515] stwierdzili występowanie objawów skurczowych oskrzeli u jednego chorego po długotrwałym stosowaniu pindo- lolu.

Saunamaki [881], po stosowaniu ałprenołolu (Aptin) u osobników zdrowych, nie stwierdzili wpływu tego leku na ciśnienie tętnicze krwi ani na ciśnienie w prawym przedsionku, natomiast u chorych ze świeżym zawałem mięśnia sercowego dochodziło do istotnego obniżenia ciśnienia tętniczego.

Tibblin i wsp. [986], stosując ałprenolol długo i w dużych dawkach u chorych z nadciśnieniem tętniczym, nie obserwowali działań niepożądanych.

W ostatnim czasie pojawiło się wiele alarmujących doniesień na temat niepożądanych działań praktołolu. Wieseman w 1971 r. [142] po raz pierwszy zwrócił uwagę na swoistą wysypkę skórną, która wystąpiła u chorych zażywających praktoloi. W dwa lata później opisano, również po leczeniu tym lekiem, zespół objawów podobny do tocznia rumieniowatego. Wkrótce skompletowano wiele doniesień, na podstawie których udowodniono istnienie kompleksu reakcji niepożądanych rozwijających się podczas leczenia praktololem. Reakcje te objęto nazwą „zespołu oczno-śluzówkowo- -skórnego”.