DOPAMINA
Dopamina, naturalny prekursor noradrenaliny, dzięki odrębnym właściwościom fizjologicznym jest szczególnie chętnie stosowana w zwalczaniu wstrząsu. Jej wyjątkowo korzystne działanie hemodynamiczne wynika z wybiórczego zwiększania przepływu nerkowego i trzewnego oraz, w małych dawkach, obniżania oporu obwodowego. Wykazując prawie identyczną aktywność a- i (i-adrenergiczną, dopamina jest szczególnie wskazana u chorych z podwyższonym oporem naczyniowym, wymagających poprawy kurczliwości mięśnia sercowego. Podkreślane jest znaczenie wczesnego rozpoczynania leczenia, z chwilą wystąpienia hipotonii i skąpomoczu. Dopaminę stosuje się nie tylko w zwalczaniu wstrząsu kardiogennego, ale również we wstrząsie pourazowym i septycznym.
Wybór dawki leku zależy w dużej mierze od celu, jaki zamierza się osiągnąć. Najczęściej przygotowuje się roztwór 200 mg dopaminy w 500 ml 5% roztworu glukozy. Wolny wlew dożylny z szybkością 2- 5 pg/kg/min powoduje rozszerzenie naczyń nerkowych, wieńcowych, mózgowych i krezkowych. Dawki większe: 6-15 pg/kg/min poprzez pobu dzanie receptorów Pt-adrenergicznych, zwiększają kurczliwość i objętość wyrzutową serca. Przy stosowaniu dużych dawek dopaminy 20 ug/kg/min przeważa pobudzanie receptorów a, wyrażające się skurczem naczyń. W najczęściej używanych dawkach 2-15 pg/kg/min lek zwiększa objętość wyrzutową i ciśnienie tętnicze, nie zmieniając lub zmniejszając w niewielkim stopniu opór obwodowy. Wzrost ciśnienia tętniczego jest związany ze zwiększeniem objętości wyrzutowej i przebiega z redukcją ciśnienia końcowo-rozkurczowego w komorze lewej, bez istotnych zmian czynności serca. Większe dawki dopaminy: 8-28 jcg/kg/min, mimo poprawy przepływu wieńcowego, zwiększają zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, powodując bóle dławicowe i pogłębiając niedokrwienie. Innym niekorzystnym objawem niepożądanym, występującym w czasie leczenia dopaminą, zwłaszcza w większych dawkach, są zaburzenia rytmu serca pochodzenia komorowego i tachykardia oraz nudności i wymioty. Wzrost ciśnienia włośniczkowego w płucach może prowadzić do obrzęku płuc. Wreszcie znaczny skurcz naczyń zmniejsza przepływ nerkowy.
Dopamina może wywierać korzystny wpływ hemodynamiczny również u chorych z zastoinową niewydolnością krążenia oporną na standardowe leczenie, a także u chorych z ostrą niewydolnością nerek. W tych przypadkach lek stosuje się w dawkach 1-2 pg/kg/min.
Dodaj komentarz