Polityka karna, prewencyjna, profilaktyczna – kontynuacja
Niektórzy autorzy (Steinhilper, 1971) proponują stosowanie środków zapobiegających, zwłaszcza wobec przestępców seksualnych z nawyk- nienia. Przeważa jednak opinia oparta na badaniach empirycznych, penitencjarnych, że tylko środki wychowawcze mogą tu być brane pod uwagę
(Evert, 1965 prace Mohra i współpracowników). Wielu badaczy przestrzega przed traktowaniem przestępców seksualnych jako strasznych zbrodniarzy, proponuje karać tylko tych, którzy przejawiają przemoc, brutalność, wyrządzają realną krzywdę swoim ofiarom. Odzywają się głosy przeciwko stosowaniu kary pozbawienia wolności, bowiem ta kara nie umożliwia stosowania właściwych środków terapii (Mohr, Halleck, Russel, Peters i in.), zwłaszcza wobec homoseksualizmu, ekshibicjonizmu. Tu bardziej' jest potrzebna interwencja psychiatry, seksuologa. Szereg autorów (Gigeroff, Mohr, Turner, 1969) zaleca szeroko stosować warunkowe zwolnienia „na próbę” {probation system). Współczynnik recydywy jest bowiem na ogół niski (Reckless, 1961 Mohr, 1963), waha się w granicach 12 – 17/o (Gigeroff, 1968). W pracy zbiorowej wydanej w NRD (Gewalt und Sexualkriminalitat) są wysuwane postulaty ograniczenia penalizacji, stosowania badań i metod leczniczych, środków wychowawczych itp.
Dodaj komentarz