PRZEMIANA WAPNIA CZĘŚĆ 2
Pomimo dużego obrotu wapnia w przewodzie pokarmowym (= 1200 mg/24 h), zysk „netto” wynosi zaledwie 200 mg/24 h. Stopień wchłaniania wapnia z przewodu pokarmowego zależy od jego zawartości w pokarmach (przy małej podaży wapnia z pokarmami frakcja wapnia wchłaniana z przewodu pokarmowego może się zwiększać z 33 do 50% lub więcej), wzmaga się pod wpływem 1,25-dihydroksycholekalcyferolu (l,25(OH)2D3), parathormonu (efekt tego hormonu na wchłanianie wapnia w przewodzie pokarmowym jest pośredni i polega na pobudzaniu syntezy l,25(OH)i,D3 w nerkach), spada natomiast pod wpływem kalcytoniny i glikokortykosteroidów. Na wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego duży wpływ mają różne czynniki pokarmowe: pobudza laktoza, aminokwasy zasadowe oraz małe pH soku jelitowego, natomiast hamują szczawiany, fosforany, sole kwasu fi ty nowego, wolne kwasy tłuszczowe oraz wzrost pH soku jelitowego.
Transport jonów Cas+ przez nabłonek jelitowy jest pobudzany przez aktywne metabolity witaminy D.
Wydalanie wapnia z moczem. Wydalanie wapnia z moczem u osób dorosłych z reguły jest mniejsze od 200 mg/24 h i zależy od wielkości przesączania kłębkowego, kalcemii oraz czynników hormonalnych i hu- moralnych. W warunkach fizjołogicznych 99% przesączonych w kłębkach jonów Ca2+ ulega wchłanianiu zwrotnemu w kanalikach nerkowych, 1% zaś wydala się z moczem. Przy zmniejszeniu kalcemii poniżej 1,75 mmol/l (7 mg°/n) wchłanianie zwrotne jonów Ca2+ w kanalikach może być całkowite. W stanach chorobowych, przebiegających z hiperkalcemią, wydalanie wapnia z moczem najczęściej zwiększa się, mi:no że zwiększa się również wchłanianie zwrotne jonów Ca2+ w kanalikach nerkowych. Zjawisko to jest uwarunkowane wzrostem ładunku jono,v Ca2” docierających do kanalików nerkowych, przekraczającym ich pojemność resorp- cyjną, co występuje np. w pierwotnej nadczynności gruczołów przytarczycznych.
Dodaj komentarz