RYZYKO ZACHOROWANIA NA RAKA TRZONU MACICY

Wyniki dość licznych obecnie badań dużych populacji kobiet, stosujących przez dłuższe okresy doustne środki antykoncepcyjne, dostarczyły wystarczających dowodów na związek długotrwałego stosowania tych preparatów ze zwiększoną zachorowalnością na niezłośliwe gruczolaki wątroby. Doniesienia kazuistyczne mogłyby również sugerować zwiększone ryzyko zachorowania na niektóre rzadkie postacie złośliwych nowotworów wątroby i dróg żółciowych. Badania epidemiologiczne wykazały jednak jednoznaczne zmniejszenie, w stopniu do grupy kontrolnej, ryzyka zachorowania na raka trzonu macicy, a być może także na złośliwe nowotwory jajnika. Nie znaleziono też przekonujących dowodów na wzrost ryzyka zachorowania na raka sutka [31, 35].

Wzrost ryzyka zachorowania na raka trzonu macicy sugerują natomiast badania u kobiet stosujących preparaty typu „sequential contraceptives”, zawierające silny związek estrogenowy (etyicnoestradiol) i tylko niedużą dawkę pochodnej progesteronu – dimetestron. Wyraźny wzrost ryzyka zachorowania na raka trzonu macicy (2,5 – 6-krotny w stosunku do kontroli) i mniejszy, lecz znamienny wzrost zachorowalności na raka sutka stwierdzono u kobiet leczonych przez dłuższy czas preparatami estrogenowymi [31, 35],

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Archiwa