System manchesterskie Tvdd i Mercdilh
– c) W ramach systemu manchesterskiego Tvdd i Mercdilh opracowali pewne zasady aplikacji i zestaw aplikatorów, tzw. owoidów, podobnych do korków aplikacyjnych wzoru Instytutu Paryskiego. Dążeniem ich było uzyskanie równomiernego rozłożenia energii promienistej w obrębie zmian chorobowych szyjki i przymacicza, przy czym maksymalne dopuszczalne natężenie promieniowania oznacza się w tzw, punkcie A. Punkt A znajduje się – według ich oznaczenia – w trójkącie pa- racerwikalnym, to jest w części przyśrodkowej więzadla szerokiego, gdzie naczynia macicy krzyżują się z moczowodem, na odległości 2 cm od osi kanału trzonu macicy i 2 cm od śluzówki bocznego sklepienia pochwy, a w płaszczyźnie macicy. Wielkość dawki energii promienistej w punkcie A musi być tak obliczona, aby nie przekraczała dawki tolerancyjnej tkanek zdrowych, gdyż uszkodzenie tkanek i naczyń tej części więzadla szerokiego bywa punktem wyjścia do następowych zmian martwiczych.
Jako podwiązka służy jałowa tasiemka
Od tej chwili, kiedy główka ukazuje się w szparze sromowej zwracamy baczną uwagę na krocze, gdyż może zajść potrzeba jego ochrony i wówczas musi być ono dobrze widoczne. Miednicę rodzącej, ułożonej na wznak, unosimy ku górze przez podłożenie uprzednio przygotowanego, mało elastycznego wałka, przykrytego ceratą i jałową serwetą. Rozczyn sublimatu i gaziki muszą być w pogotowiu, aby często zmywać srom i odbytnicę, które w okresie przerzynania się główki są zanieczyszczone śluzem i kałem. Doświadczenie nas uczy, że w pewnej liczbie przypadków bez ochrony krocza, główka rodzi się nie powodując jego uszkodzeń. W większości jednak przypadków, a szczególnie kraplamy spojówki oczu rozczynem soli srebrowych (1% lapis, 10% protargol itp). Zabieg ten został podany przez Credego, w celu zabezpieczenia spojówek przed ewentualnym zakażeniem rzeżączkowym. Za pomocą kroplomierza wpuszczamy po jednej kropli rozczynu azotanu srebra pomiędzy dobrze rozchylone powieki. Pępowiny nie należy podwiązywać natychmiast po urodzeniu & dziecka, lecz odczekać około 5 minut, aż żyła U pępowinowa przestanie tętnić, opróżni się % i spadnie. Przez ten czas noworodek zyskuje około 50 do 120 g krwi. Po wyciśnięciu galarety Whartona z pępowiny w kierunku płodu, nakładamy dwie podwiązki lub jedną podwiązkę bliżej płodu i zacisk, w zastępstwie drugiej podwiązki.Pierwszą podwiązkę nakładamy w odległości 2 cm (ryc. 105 a) od pierścienia skórnego pępowiny, drugą podwiązkę, ewentualnie zacisk, o 3 cm dalej.
Komórki warstwy podstawowej, pośredniej i powierzchniowej
Komórki warstwy podstawowej, która pobudzana jest do wzrostu przez hormony rujowe, są małe, z dużym owalnym jądrem leżą w pewnej odległości jedna od drugiej. Barwią się zwykle zasadochionnie. Obok tego rodzaju komórek (nie- zróżnicowanych) występują komórki zróżnicowane, mające kształt okrągły lub owalny, o dużym jądrze i cytoplazmie, która wykazuje zmiany wodniczkowe.
Przepukliny jajnikowe
Jest rzeczą znamienną, że w przypadku tego rodzaju wady wrodzonej, której może towarzyszyć także większa niż w warunkach prawidłowych szerokość kanału pachwinowego, jajniki mogą wydostać się czasem przez ten kanał i znaleźć w worku przepuklinowym typowej przepukliny pachwinowej (hemia inguinalis ooarii). Stwierdzenie żeńskich gruczołów płciowych przed kanałem pachwinowym staje się niekiedy powodem do pomyłkowego oznaczania płci, gdyż można je błędnie przyjąć za jądra, które nie wywędrowały jeszcze do worka mosznowego (descensus tesliculorum).
Przypadki przepukliny pachwinowej jajnika są rzadkie. Trafiają się zwykle po obu stronach i są w przeważnej części wadą wrodzoną. Wyjątkowo spostrzega się – prawie z reguły po porodzie – przepukliny jajnikowe innego typu, a więc przepuklinę udową (hemia femoralis ovarii), zasłonową (kernia obturatońa ovarii), kulszową (hemia ischiadica ovarii), a nawet pępkową (kernia umbilicalis ovarii).
Ustrój żeński a proces jajeczkowania
Jajo jest otoczone już wtedy kilkoma warstwami komórek nabłonkowych, które tworzą tzw, wieniec promienisty (corona radia.ta). Na powierzchni komórki jajowej znajduje się osłonka, zwana otoczką przezroczystą (zona pellucida).
Propozycja Jęczenia
Głównym objawem u naszych chorych był ból i związane z nim wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych okolicy lędźwiowej, dlatego na początku leczenie miało na celu złagodzenie tych dolegliwości. Stosowano więc
Seksuologia biologiczna
Poziom fruktozy spada wraz ze wzrostem liczby plemników. Przyczyną tego jest fakt, że wraz z większymi ilościami plemników oczekuje się większej ilości estrogenów w nasieniu, które zdolne są do blokowania syntezy fruktozy (Schirren, 1976). Istnieje wreszcie związek między liczbą plemników w nasieniu a poziomem fruktozy, kwasu pirogronowego i kwasu mlekowego. W procesie glikolitycznej przemiany materii plemników fruktoza jest źródłem energii dla plemników, kwas pirogronowy jest pośrednim produktem fruktolizy, a kwas mlekowy jest końcowym produktem fruktolizy. Wraz ze wzrostem liczby plemników obserwuje się wzrost produkcji kwasu mlekowego. Do enzymów glikolitycznych nasienia należy fosfoheksoizomeraza, która bierze udział w beztlenowe przebiegającej fruktolizie i glukolizie. Istnieje związek między liczbą plemników a zawartością fosfoheksoizomerazy, natomiast nie udało się ustalić korelacji między jej aktywnością a zawartością fruktozy w płynie nasiennym. Aktywność enzymu podnosiła się w czasie stosowania hormonów – odpowiednio do wzrostu liczby plemników w nasieniu (Schirren, 1976).
Rodzaje zrostów
Inna postać zrostów różni się od opisanych raczej tylko ilościowo. Poszczególne ich taśmy i błony zajmują wielką przestrzeń, tak że robią wrażenie jakby jednolitego, bliznowatego połączenia.
Odróżnić je trzeba jednak od rzeczywistych, płaszczyznowych, szerokich i bardzo krótkich połączeń, przy rozrywaniu których stwierdza się istnienie między zrośniętymi narządami jakby odrębnej, bardzo twardej warstwy tkankowej. Występują one głównie na tylnej ścianie macicy, ale mogą obejmować również i przydatki, które w takich przypadkach tworzą jakby jeden zbity kłąb. Są one pozostałością po ostrym procesie zapalnym, w którego przebiegu doszło do wytworzenia się wysięku. Po wessaniu wysięku pozostaje warstwa wlóknikowa, która kurczy się, twardnieje i tworzy grube pokłady cechujące tzw. pachyperitonitis. Czytaj dalej
Badanie mikroskopowe wydzieliny pochwy
W ostatnich czasach coraz większe znaczenie zdobywa sobie biochemiczna metoda leczenia przewlekłych zapaleń pochwy, znamionujących się już tylko upławami. Ma ona na celu przywrócenie prawidłowych stosunków fizjologicznych w ścianach pochwy i stworzenie z powrotem całego biologicznego urządzenia ochronnego przed zakażeniem. Pierwszym warunkiem jest utrzymanie kwaśności pochwy na odpowiednim poziomie przez wprowadzanie krystalicznego kwasu borowego, kwasu mlecznego lub kwasu salicylowego, z niewielkim dodatkiem środków bakteriobójczych. Badanie mikroskopowe wydzieliny pochwy poucza nas, w jakim sLopniu jej flora bakteryjna ulega zmianie i kiedy dochodzi do usunięcia z pochwy drobnoustrojów występujących przy upławach.
Ponieważ wszelkie metody leczenia biochemicznego zapaleń pochwy mają na celu przywrócenie prawidłowych stosunków w tym narządzie, należy przed rozpoczęciem tego rodzaju terapii usunąć schorzałe powierzchowne warstwy nabłonka, pobudzić go do zjędrnicnia i żywszego odradzania się oraz zniszczyć lub osłabić niewłaściwą florę bakteryjną. Dokonujemy tego przez 2-3% kąpiel lapisową Mengego (patrz leczenie upławów), która rozpoczyna leczenie. Dążąc do utrzymania prawidłowej flory bakteryjnej i prawidłowej kwasowości pochwy wprowadzamy w ciągu następnych 2-3 dni do jej sklepień kwas borowy lub salicylowy w postaci krystalicznej, w roztworze lub w postaci elastycznych kulek (globuli vaginales c. 10% acido borico). Ten sam skutek można by uzyskać wprowadzając do pochwy pałeczki kwasorodne lub drożdże. Niektóre firmy sporządzają już gotowe środki lecznicze zawierające związki, z których pałeczki pochwowe zdolne są wytworzyć kwas mlekowy i które zawierają oprócz tego składniki, wpływające korzystnie na utrzymanie kwasowości na odpowiednim poziomie, niezależnie od ich działania bakteriobójczego.
Polityka karna, prewencyjna, profilaktyczna – kontynuacja
Niektórzy autorzy (Steinhilper, 1971) proponują stosowanie środków zapobiegających, zwłaszcza wobec przestępców seksualnych z nawyk- nienia. Przeważa jednak opinia oparta na badaniach empirycznych, penitencjarnych, że tylko środki wychowawcze mogą tu być brane pod uwagę
PRZETOKI KAŁOWE
Przetoki kałowe powstają wskutek wytworzenia się nieprawidłowego połączenia prostnicy z pochwą (Jistula rectooaginalis) lub z macicą (Jistula uterorectalis), lub pochwy czy macicy z wyżej położonymi częściami przewodu pokarmowego (Jistula entero- mginalis, Jistula enterouterina). Przetoki stanowiące połączenie macicy z kiszką grubą trafiają się rzadko, zwykle w przebiegu raka macicy. Przetoki maciczno- jelitowe są również nadzwyczaj rzadkie. Najczęstszą postacią tego rodzaju przetok kałowych są natomiast połączenia nieprawidłowe między prostnicą i pochwą.