Zasięg zjawiska inwalidztwa w Polsce część 2

Wycinkowe badania epidemiologiczno występowania różnego rodzaju schorzeń w zakładach pracy, wykazują, że 15-20% zatrudnionych cierpi na różnego rodzaju niesprawność lub choroby zawodowe i powinni być poddani odpowiednim zabiegom rehabilitacyjnym.

Wśród 11 min dzieci i młodzieży, 1 min dotknięty jest dysfunkcją psychiczną lub fizyczną lub psychomotoryczną. Liczby te, w kolejnych dekadach, zwiększają się o 100 tys. nowych przypadków, powiększając znacznie populację młodzieży niepełnosprawnej w Polsce. Odnotowujemy, w ostatnim okresie, znaczną liczbę wad wrodzonych z powodu braku szczepień przeciwko różyczce, urazów okołoporodowych, oponowo-rdze- niowych, wad kości i mięśni oraz wypadków wśród dzieci,

Dzieci i młodzieży, którą w pełnym zakresie możemy określić jako niepełnosprawną, wymagającą intensywnej opieki terapeutozynej i rehabilitacyjnej, mamy w Polsce około 500 tys. Do grupy tej zaliczamy:

– 250 tys. dzieci upośledzonych umysłowo (w tym 80 tys. z głębokim upośledzeniem),

– 50 tys. dzieci z niesprawnością aparatu ruchu, ograniczającą możliwości lokomocyjne i czynności ruchowe,

– 20 tys. dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym,

– 30 tys. dzieci z wadami wchłaniania,

– 20 tys. dzieci cierpi na wady serca, wymagające najczęściej skomplikowanych operacji kardiochirurgicznych,

– 20 tys. dzieci to głusi i niedosłyszący,

– 5 tys. dzieci cierpi na cukrzycę,

– 2 tys. tej populacji choruje na określone bloki metaboliczne,

– 1,8 tys. dzieci stanowią niewidomi i niedowidzące.

Skandaliczne warunki opieki nad dziećmi upośledzonymi umysłowo

Do grupy tej, z drastycznym upośledzeniem zdrowia i znaczącą niepełnosprawnością, doliczyć należy wiele milionów dzieci i młodzieży z wadami postawy i innymi schorzeniami organicznymi, często wymagającymi zabiegów rehabilitacyjnych (szczegóły w części dotyczącej korek- tywy).

Możliwości leczenia i rehabilitacji tych dzieci są niezadowalające i niepełne. Doskonalenie metod diagnostyczych, pozwalających na wczesne wykrywanie wad wrodzonych, powinno być skorelowane z zabezpieczeniem możliwości ich pełnego leczenia. Jest wysoce niemoralne wczesne prognozowanie wady rozwojowej ze świadomością, że możliwości jej leczenia i usunięcia są w znacznym stopniu ograniczone z powodu braków w zaopatrzeniu w odpowiednie leki i niedostępności opieki rehabilitacyjnej.

Obserwujemy w Polsce skandaliczne warunki opieki nad dziećmi upośledzonymi umysłowo. Nie realizowane są zasady wieloprofilowego usprawniania, stymulacja rozwojowa jest znacznie ograniczona, nie naucza się nawet nawyków samoobsługi. Z badań wynika jednak, że koszty pełnego leczenia rehabilitacyjnego 13-letniego pacjenta, zwracają się w okresie 1,5 roku od chwili rozpoczęcia przez niego pracy zawodowej. W czasie całego okresu pracy zawodowej pacjent taki 20-krotnie opłaca koszty swojego leczenia i rehabilitacji. Musi o i być jednak do tych zajęć odpowiednio przygotowany, głównie poprzez intensywny i rozsądnie prowadzony program usprawniania rehabilitacyjnego.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Archiwa

Kategorie