Dobry Blog Medycyna – Lekarze: Pomoc|Leczenie chorób

Guzy podśluzowe tej okolicy bywają również niekiedy-jak już wspomniano – powodem wynicowania się ściany narządu w przebiegu procesu rodzenia się ich.

W obrębie śluzówki trzonu dochodzi do jej zgrubienia i przerostu (w przypadkach mięśniaków śródściennych i podśluzowych), niekiedy zaś do tworzenia się typowych polipów śluzowych. Ale i mięśniówka macicy ulega przerostowi częściowo czynnościowemu, gdyż stara się wydalić na zewnątrz guz jako ciało obce, częściowo zaś wywołanemu najprawdopodobniej przez działanie hormonów rujopędnych. W przypadkach guzów podsurowiczych mięśniówka macicy przerasta tylko w nieznacznym stopniu.

Rozliczne statystyki przemawiają za tym, że w pokaźnym odsetku przypadków mięśniakowa- tości macicy ulegają zmianom chorobowym także jajniki oraz jajowody. Schorzenia jajników polegają na tworzeniu się w nich torbieli luteinowych, wylewów krwi do otoczki ciałka żółtego oraz na powstawaniu zwyrodnienia torbielkowego (degenerado sclerocystica). W jajowodach znajdujemy często ropniaki [sactosalpinx purulenta) oraz puchlinę (sactosaipinx serosa ud hydrosalpinx). Być może, że istnieje jakiś związek przyczynowy między mięśniakami a wspomnianymi schorzeniami przydatków, ale kolejność tych spraw chorobowych jest trudna do ustalenia. Zdaje się, że dużą rolę w etiologii zmian chorobowych w jajnikach odgrywają ich zaburzenia czynnościowe, a powodem zaburzeń tych są zmiany w ukrwieniu gruczołów płciowych wywołane przez rozwijający się w ich pobliżu guz macicy.

Podobnie błędy polityki mieszkaniowej, ustalanie zbyt niskich norm metrażu przypadającego na 1 osobę w mieszkaniach, nieuwzględnianie zmiany sytuacji rodzinnej wraz z dorastaniem dzieci, mogą być źródłem demoralizacji dzieci, które w zacieśnionych mieszkaniach są świadkami często nie najpiękniejszych przejawów życia intymnego rodziców. W wyniku nerwowej atmosfery panującej z reguły w zagęszczonym mieszkaniu dzieci mogą wyrabiać sobie zupełnie mylne wyobrażenia na temat tego, czym jest małżeństwo i życie rodzinne. Nie trzeba dodawać, że nadmiernie zagęszczone mieszkanie skłania członków rodziny do przebywania poza domem, zaś dzieci – do przebywania często na ulicy.

Czytaj dalej →

Badania Sanera [875] wykonane u chorych z chorobą wieńcową wykazały, że pindolol zmniejsza! zużycie nitrogliceryny u 70% chorych, poprawiał tolerancję wysiłku fizycznego u 25% chorych z wyraźnymi zmianami w zakresie repolaryzacji, a u 30% chorych zmiany te pod wpływem leku ustępowały. Wyniki omówionych wyżej obserwacji oraz opinie o dużej klinicznej przydatności pindololu [626, 1087], jak i badania hemodynamiczne [403, 575] nie pozwalają jednak przyjąć, że środek ten jest pozbawiony niepożądanego działania kardiodepresyjnego, chociaż wydaje się ono

Czytaj dalej →

Należy od razu stwierdzić, że konsekwencja pierwsza, którą wyprowadzamy tu z ogólnej teorii zachowania, może wywołać wątpliwości. Powinniśmy ją chyba ograniczyć do osób o specyficznym introwertyw- no-lękowym typie zachowania się. W zasadzie w wypadku całkowicie pozytywnego stanu emocjonalnego, gdy brak jakichkolwiek interweniujących stymulatorów lękowych, należy oczekiwać raczej rozwoju nowych zachowań seksualnych, coraz silniej stymulujących, wykluczających monotonię, a nie stabilizacji poprzedniego stanu rzeczy. Ujęcie takie byłoby zgodne zarówno z dwuczynnikową teorią uczenia się Mowrera1, jak i z pewnymi wnioskami wynikającymi z teorii Kod- -Emocje.

Czytaj dalej →

Stan emocji wpływa rozmaicie na zdolność bądź zakres samokontroli zachowania seksualnego w zależności zarówno od cech osobniczych, jak i od rodzaju i Walencji uczuć. Trudno dopatrzeć się etologicznych analogii dla tych zależności, podobnie jak dla zależności związanych z okresem życia, a zwłaszcza ze starością. Inaczej przedstawia się sprawa zależności od nasilenia potrzeby seksualnej i od atrakcyjności (siły) bodźca. Nasilenie potrzeby seksualnej zwiększa aktywność apetencyjną człowieka i ułatwia konsumację w sposób, który przywodzi na myśl reguły działania WMW: w stosunkowo znacznej liczbie przypadków niespecyficzny bodziec zastępczy okazuje się wystarczająco skuteczny do zniesienia blokady ze strony WMW, zaś świadoma kontrola zachowania niejednokrotnie zawodzi. Tak właśnie można wyjaśnić w kategoriach eto- logicznych homoseksualizm środowiskowy, występujący w zamkniętych grupach jednopłciowych, długotrwale pozbawionych kontaktów z płcią przeciwną.

Czytaj dalej →

W ustroju zakażonym znajdujemy prątki: a) w wydzielinie dróg oddechowych, b) w ropie z węzłów chłonnych lub kości, c) w ogniskach zserowaciałych w tkance płucnej, d) w płynie mózgowo-rdzeniowym, e) w wysiękach opłucnej i otrzewnej, f) w moczu i kale.

Czytaj dalej →

Powstaje pytanie, jak dalece możliwe jest ustalenie normalnego stanu życia seksualnego człowieka, a dalej, czy istnieje możliwość zbudowania optymalnego modelu w tym zakresie. Wszelkie tego rodzaju próby podejmowane są na podstawie szeregu założeń natury teoretycznej, praktycznej, a także światopoglądowej. Na ogół każdy na swój własny, indywidualny użytek tworzy sobie taki model, bez aspiracji do nadawania mu statusu ogólności i pretensji do tego, aby był powszechnie obowiązujący, Tego rodzaju jednostkowe modele są po prostu próbą uświadomienia sobie, czego oczekujemy od życia seksualnego i z jakimi ograniczeniami musimy się liczyć, ażeby pozostawać w harmonii z sobą samym i naszym otoczeniem. Nawet w badaniach A.C. Kinseya, mających wyraźny odcień biologistyczny, zagadnienie modelu seksualności pojawia się u wielu osób badanych: znaczna większość badanych swoje zachowania seksualne traktuje jako wynik świadomego kształtowania sytuacji życiowej. W naszej kulturze, podejmując próbę stworzenia optymalnego modelu seksualności, uwzględnić trzeba następujące elementy:

Czytaj dalej →

Propozyqa, jaką przedkłada nam lekarz, unikając w ten sposób informowania nas od razu, na pierwszym spotkaniu, co nam dolega, i uzasadniając równocześnie istnienie etatów swoich kolegów pracujących w różnego rodzaju laboratoriach i gabinetach. Nie mogąc odmówić lekarzowi, zdajemy sobie jednak sprawę, że badania nie są żadną przyjemnością – zwłaszcza te, które odbywają się w różnych punktach. Dlatego też z przepisanych przez lekarza badań wybieramy sobie te, którym możemy się poddać bez większych przykrości i kłopotów, pozostałe natomiast kwitujemy, w czasie kolejnej wizyty u lekarza, informacjami: „Brak było dopływu prądu”, „Aparatura nieczynna z powodu braku jakiejś tam części”, „Laborantka jest na zwolnieniu lekarskim”, „Remont”, „Nieczynne bez podania przyczyn”. Niewy- kluczone, że po takim wyjaśnieniu lekarz da nam już spokój z dalszymi badaniami. Równie prawdopodobne jest jednak, że nie da on za wygraną i skieruje nas do innych placówek, abyśmy się w nich poddali przynajmniej większości przepisanych przez niego badań. Jeśli tak się stanie, postępujemy podobnie jak w pierwszym wypadku – zwłaszcza jeśli już po przyniesieniu lekarzowi pierwszej porcji wyników badań potwierdził on jedynie to, o czym od dawna świetnie wiemy i tylko chcieliśmy się upewnić.

Czytaj dalej →

Przez pierwszych 7 tygodni rozwoju płodowego narządy płciowe rozwijają się jako niezróżnicowane zawiązki z nabłonka jamy ciała. W 7 tygodniu zaczyna się różnicowanie płciowe, które zostaje prawie całkowici zakończone przed porodem.

Czytaj dalej →

Hormon męski (testosteron) znajduje się w ustroju kobiety w niewielkich ilościach. Jest wytwarzany w nadnerczu. W terapii niektórych schorzeń narządów rodnych kobiecych odgrywa pewną rolę, gdyż wywołuje przerost mięśniówki macicy, pochwy i jajowodów oraz przekrwienie w obrębie miednicy małej. Jakkolwiek testosteron jest głównym hormonem jądrowym, znane są dziś i inne hormony męskie (androgeny, testoidy), uzyskane częściowo z jąder, a częściowo z kory nadnerczy. Spomiędzy nich pewne znaczenie w lecznictwie mają: androsteron i dehydroandrosteron, znajdujące się w moczu i będące pochodnymi testosteronu. Hormony męskie należą do grupy sterydów, podobnie jak estrogeny. Testosteron jest wytwarzany w jądrze przez tzw. komórki Leydiga. Należy podkreślić, że testoidy są wydalane z ustroju bardzo szybko, dlatego nawet w jądrze znajdujemy je tylko w niewielkich ilościach (ryc. 47).

Czytaj dalej →

Zastosowanie w pochwie katody wywołuje przede wszystkim jej przekrwienie zastosowanie zaś katody wewnątrzmaciczne wpływa również na jej przekrwienie, poza tym jednak, wskutek wyzwalania wolnych ciał zasadowych i wodoru, działa wybitnie drażniąco. Anoda przy zastosowaniu pochwowym uśmierza w dużym stopniu bóle, a pobudzając do skurczu mięśnie macicy wpływa tamująco na krwawienie. Uwydatnia się to tym bardziej, że anoda przy elektrolizie działa też przyżegająco na tkanki, dzięki wytwarzanemu na niej wolnemu tlenowi. Wskutek tych właściwości anody stosowanie anodowego prądu galwanicznego od strony pochwy wpływa- korzystnie na leczenie guzów zapalnych w miednicy malej, powoduje bowiem mechaniczne usunięcie obrzęku, zniszczenie zbiorowisk leukocytów w tkankach, oraz obumarcie i wchłonięcie Czytaj dalej →